Međunarodni naučno – stručni skupovi (konferencije, simpozijumi) su manifestacije na kojima se saopštavaju rezultati istraživanja i predstavljaju stručna rješenja određenih problema u određenoj tematskoj oblasti. Priprema i održavanje ovakvih skupova zahtjeva brojne i složene aktivnosti koje čine ovu manifestaciju složenim projektom koji zahtjeva vrijeme od šest mjeseci do godine dana.
International scientific conferences (conferences, symposiums) are the manifestations where the results of the research are presented and represent expert solutions to certain problems in a particular thematic area. Preparing and maintaining such gatherings requires numerous and complex activities that make this event a complex project that requires a time of six months to a year.
(adaptirano prema: Brdarević S, Jašarević S, Đulić E, Model organizacije naučno-stručne konferencije, 11.naučno-stručni skup sa međunarodnim učešćem “QUALITY 2019”. Neum, BiH, 14-16.juni 2019.)
Osnovne karakteristike naučno – stručnih konferencija na međunarodnom ili nacionalnom nivou su: (1) vrsta i širina tematike o kojoj se raspravlja na konferenciji (tendencije prema širenju tematike), (2) stručna i naučna težina radova i učesnika konferencije, (3) državna matičnost učesnika po kojoj se konferencija klasifikuje kao domaća, sa međunarodnim učešćem i međunarodna (ova klasifikacija postavlja i određene zahtjeve pred učesnike na konferenciji – poznavanje opšteprihvaćenog jezika komunikacije – obično engleski jezik) ili pred organizatore (organizovano prevođenje za konferencije sa međunarodnim učešćem, često i za međunarodne konferencije), (4)kontinuiranost izvođenja gdje se mogu uočiti konferencije koje se organizuju svake godine, svake dvije godine, svake tri godine (izbor zavisi od kadrovskih, finansijskih i organizacijskih kapaciteta organizatora, razvijenosti temetike o kojoj se raspravlja na konferenciji, broja organizatora i njihove ukupne snage), (5)jednokratne, namjenske i ad hoc konferencije koje se organizuju u povodu nekog aktuelnog stručnog i naučnog problema, u povodu značajnih godišnjica iz područja razvoja i širenja znanja, značajnih institucija ili značajnih ljudi u području struke i nauke (6)vrsta organizatora konferencije i njihov broj itd.
Naučno – stručne konferencije obično organizuju obrazovne institucije (fakulteti, univerziteti), naučno – istraživačke organizacije (instituti, zavodi, laboratorije), strukovna udruženja, privredne komore svih nivoa, organi države (obično razna ministarstva, agencije). Sve češći je slučaj da ima više organizatora naučno – stručne konferencije sa uočljivim tendencijama da skup organizatora čine univerzitet iz jedne zemlje, jedan ili više univerziteta iz drugih zemalja, jedna naučna institucija i odgovarajuće strukovno udruženje,
Registrovanost zbornika radova sa konferencije u bazama podataka je jedna od najznačajnijih karakteristika naučno-stručnih skupova. Što su baze podataka u kojima je zbornik skupa registrovan šire i značajnije to je privlačnije za autore (referentnost za napredovanje u karijeri).
Kakve god karakteristike naučno – stručna konferencija imala njihova organizacija predstavlja brojan i složen skup aktivnosti koji se može uspješno realizovati samo u projektnom pristupu sa definisanim projektnim zadatkom, projektnim timom, rokom izvođenja i budžetom. Prikupljena iskustva ovim povodom jasno pokazuju da dužina projektnog perioda se kreće od minimum 6 mjeseci do godine dana.
(adaptirano prema: Brdarević S, Jašarević S, Đulić E, Model organizacije naučno-stručne konferencije, 11.naučno-stručni skup sa međunarodnim učešćem “QUALITY 2019”. Neum, BiH, 14-16.juni 2019.)
